visum aanvragen

Eindelijk zijn Ali en ik weer samen, eindelijk is het leger voorbij en eindelijk kunnen we aan onze toekomst gaan werken. Om te beginnen met hem een keer Nederland te kunnen laten zien. Dan snapt hij misschien wat beter waarom ik Turkije maar raar vind op vele fronten :P.

De eerste twee dagen waren we bij zijn ouders thuis. Voordat we verder konden plannen moesten alle papieren in orde zijn. Toen we deze allemaal bij elkaar hadden verzameld dachten we laten we een afspraak maken voor morgen of overmorgen. Aangezien hier alles altijd op het gemakkie en op het laatste moment gaat zou je denken dat dat geen probleem zou moeten zijn.... nou dan heb je het even fout! Er werd vriendelijk tegen Ali gezegd dat de eerste volgende afspraak op 24 november gemaakt kan worden (het was op dat moment pas de 10de). Met spoed kon nog wel snel maar kost 160 lira (ongeveer 50 euro). Voor de visumaanvraag hadden we een reservering van het ticket nodig, maar daar doen ze bij Corendon niet aan. Ik heb dus alvast een ticket gekocht, zodat we op de zelfde dag kunnen vliegen (Ali heeft nog nooit gevlogen dus het is fijn als we samen kunnen gaan). Daarbij natuurlijk ook een annulering verzekering aangeschaft en zoals logisch is met zo’n verzekering... hoe later we wat te horen krijgen, hoe meer geld ze inhouden als het antwoord nee is. We zitten nu al op 40% dat we dan moeten betalen, dus ik had zoiets van dan kan die 50 euro er ook nog wel bij. Nu konden we 13 november om 8.30 langs komen. Lekker vroeg... dat is opzich niet zo’n probleem maar op dat moment wisten we nog niet of het vlak bij het huis van Ali z’n zus is of dat het aan de hele andere kant van Ankara zou zijn. We hebben geluk want het is maar 20 minuten met de taxi en die stoppen ook nog eens voor Ceren haar deur.

13 november:

Omdat onze afspraak al zo vroeg was, ging dus ook vroeg de wekker. Het is dan wel maar 20 minuten met de taxi, maar hier in Ankara is zo veel verkeer dat ik dacht: dit kan nooit ook echt 20 minuten duren. Een beetje Nederlands zijn we dus om 7.30 de deur uit gegaan, om daar vervolgens om 7.50 voor de deur van het vfs-global kantoor (hier regelen ze de visum aanvraag) te staan. Maar ja beter te vroeg dan te laat... Toen de taxi voor de deur stopte kwamen er allemaal mannen op de taxi af, ik kreeg meteen de kriebels. Zag al meteen voor me hoe ze ons gingen beroven. Ze bleken daar te staan om mensen te helpen met de weg te vinden ofzo. Ik snapte er niks van, maar zolang we alles nog hadden vond ik het best. Aangezien we zo vroeg waren hadden we zoiets van laten we dan nog maar even een rondje lopen om te kijken of we ergens wat te eten kunnen vinden. De mannen zeiden ga links en nog eens links en daar vind je iets waar je broodjes kan kopen. Nou zo goed helpen ze niet, want dat hebben we nooit gevonden. Toen zijn we maar terug gegaan naar het kantoor. Komen we daar aan, staat er een rij mensen... niet normaal. Ali en ik al in de stress want we hadden een afspraak om 8.30. De tijd dat het kantoor open gaat en wij dus never nooit niet op tijd binnen zouden zijn. Gelukkig is dit Turkije en maakt dat natuurlijk niks uit, als je er rond die tijd maar bent dan is het wel goed. Ali zei tegen mij dat we een VIP afspraak hadden. Ik dacht overdrijf niet zo, ze bedoelen gewoon met spoed. Bij binnenkomst moest je je melden en we werden meteen mee genomen naar een apart hokje. Ik dacht nou oké en met spoed en je zit apart. Achter de deuren van dat hokje zat een trap naar beneden om daarna naar een apart kamertje te gaan(alsof ze je mee nemen naar een geheime onderwereld). Boven was het gewoon een groot hok met allemaal kleine hokjes waar je nog net niet de adem kon voelen van de persoon na jou, maar beneden... een mooie bank, een mooi behangetje aan de muur en ook nog persoonlijke hulp. Jammer dat onze telefoons uit moesten, want anders had ik een foto gemaakt. Het meisje dat ons hielp bekeek alle papieren en zei dat we alles hadden ( we kregen zelf papieren terug). Nu is het afwachten en hoewel we sneller een afspraak hadden maakt dat jammer genoeg niks uit voor de tijd die ze nodig hebben om hun beslissing te maken. We moeten nu 10 a 14 dagen wachten, dus zodra we iets horen dan laat ik het weten.

Gelukkig heb ik niet veel van het slachtfeest meegemaakt ....

Ali moest die dag werken dus zijn we gelukkig niet naar zijn ouders gegaan. Wel zijn we die dag erna geweest om te bbq'en. En dan niet een hamburger of saté of weet ik het wat , nee dat beest wat ze die dag ervoor afgemaakt hebben. Ik heb het heel snel gegeten en niet over na gedacht want anders had ik zeker over m'n nek gegaan

Marissa en Leon zijn langs gekomen. Ze zaten in een hotel z'n 10 minuten verder. In ieder geval 10 minuten als je de goeie bus neemt

. Er rijden hier verschillende bussen, alleen staat er niet bij de bus halte zo'n bordje waar ze allemaal geen gaan , dat staat op de bus zelf dus je moet snel kunnen lezen

Ze zijn vaak s'avonds langs gekomen en hebben we spelletjes gedaan... klink oudbollig of kinderachtig maar het was heel gezellig. We hebben ze okey leren spelen en hun hebben ons uno geleerd. Gewoon pesten alleen dan met een duurder spel kaarten

maar Ali vind het in ieder geval helemaal leuk , dus nu komen ook vaak vrienden langs om even te uno'en .

Omdat het 4 dagen feest was reden de bussen ook een stuk minder. Dus daar stonden we dan om 22.45 te wachten, en het bussie kwam maar niet zo. Het bussie kwam gewoon niet. Dus heeft ali tot 2 keer toe een vriend moeten bellen omdat Marissa en Leon anders niet meer in het hotel kwam

Ali vind karten helemaal leuk dus wilde hij gaan karten. Leon en Hilmi waren er ook wel voor te porren. Dus hun in een kart , Marissa en ik air hockeyen. Het spel kosten 2 lira en duurde wel 100 seconde en als er 1 iemand 7 punten had was het ook afgelopen. Dus na het karten hebben we dat ook nog even met z'n alle omstebeurt gedaan en daarna konden we eindelijk gaan bowlen. Ali had nog nooit gebowld en Hilmi vond er niks aan maar ging toch mee. Niet normaal ik wilde gaan bowlen , had aan het eind van het potje hooguit 33 punten en ik weet niet hoeveel hij er had maar het was een stuk meer dan mij. Daarna het 2^de potje. Hilmi wilde toch wel mee doen. Bleek dit voor hem ook de eerste keer bowlen te zijn, hij durfde gewoon niet denk ik

maar ook hij vond het helemaal leuk. Ik vind het toch raar dat ze dat nog nooit gedaan hebben want voor ons is het heel normaal om als kind al naar de bowling baan te gaan. Ook het eten bij de mac donald, voor mij heel normaal en ali zegt: kies jij maar want ik heb hier nog nooit gegeten. Nou weet ik ook niet wat hij moet eten daar want ik lust natuurlijk niet veel maar toch dat kan toch niet.

Dinsdag zouden Marissa en Leon naar de watervallen gaan maar dat ging niet door dus zijn we naar een grot geweest in alanya. Ali was ook vrij dus die ging ook mee. Wat wel fijn was want anders heb je toch geen idee waar je heen moet zeg maar. Die grot stelt niet veel voor, het is er benauwd en als je omhoog kijkt ben je bang dat zo'n punt ding naar beneden valt en dat die je in 2^e split. Het is ook niet groot dus je bent er ook zo klaar. Het is misschien leuk om er heen te gaan als je al in het centrum bent van alanya maar zeker niet om speciaal daarvoor erheen te moeten gaan.

Woensdag avond werd er opeens aangebeld. Tabitha was dinsdag aangekomen dus die kwam even gezellig langs. Na 30 minuten werd er weer aangebeld , dus ik had zoiets van wie kan dat nou zijn , stond Ali voor de deur. Hij hoeft niet meer te werken dus zijn we nu eindelijk samen. Niet dat we heel veel hebben gedaan maar het is toch fijner om samen niks te doen dan alleen

:. Wel zijn we naar het strand geweest want dat kan hier nog gewoon, het is ongeveer 24 graden overdag. S'avonds wordt het wel koud .

Maandag zijn we naar alanya gegaan om mijn visum gedoe te regelen. Ik dacht, ik wil een verlenging van mij toeristen visum dus hoef geen verblijfsvergunning. Eenmaal daar aangekomen moesten we nog van alles regelen, van alles voor een verblijfsvergunning. Volgen mij snapte die vrouw me niet. We moesten eerst naar het verdgi ofzo volgens mij is dat een soort belasting kantoor. Daar kon ik 65 lira betalen. Toen naar het internet café omdat ik aan moest kunnen tonen nog 500 euro per maand te hebben en toen konden we weer terug naar het begin. Eenmaal aan de beurt krijg je te horen dat je nog een kopie moet maken. Ten eerste kunnen ze dat ook van te voren vertellen en ten 2^de zouden ze dat ook gewoon daar kunnen doen , maar nee je moet ergens buiten opzoek naar een winkel waar je kan kopiëren , wat een drama allemaal. Het zou een stuk makkelijker kunnen . Maar wij weer terug incl. kopie, kan je weer opnieuw in de rij aansluiten om vervolgens 172 lira te mogen betalen voor een of ander boekje... deze kan ik over 20 dagen ophalen en als het goed is kan ik dan tot 5 februari blijven. We gaan het mee maken. Eigenlijk zouden we in november naar Ankara gaan maar dit gaan we nu in december doen want ik wil eerst zeker weten dat het goed komt met dat visum

al weer bijna 2 maanden voorbij

Kim kwam aan in de regen, geen fijn begin van je vakantie en mijn moeder en broer konden dus alvast wennen aan Nederland. Verder is het niet meer echt slecht weer geweest. Als het wel slecht was, was dat meestal s'avonds en dan was het vaak ook echt goed slecht. Het heeft 1 dag de hele dag regent, de dag waarop wij hadden besloten om naar alanya te gaan... het is dan misschien zonde om een hele zonnige dag daar door te brengen maar dit was ook een beetje overdreven.

Verder hebben we veel op het strand gelegen, niet dat ik veel bruiner ben geworden maar het gaat om het idee. Ook zijn we de laatste avonden met Hilmi weg gegaan (een vriend van Ali die ik al ken vanaf mei vorig jaar) We zijn waterpijp wezen roken, naar het kasteel gegaan waar je s'avonds een heel mooi uitzicht hebt. Wat wel grappig is , is dat er mensen staan te wachten totdat er een verliefd stelletje langskomt om rozen aan te verkopen of muziek voor kunnen maken (waar je maar natuurlijk voor moet betalen). We zijn ook een andere berg opgegaan om alanya vanaf de andere kant te zien. Erg mooi, alleen werden we gestoord door een groepje jongens die elkaar aan het afrossen waren , dus zijn we maar snel weer naar beneden gegaan.

Op de bazar hebben we en kleine waterpijp gekocht, en bij klein bedoel ik klein... Hij was 30 lira, maar voor kim 25 lira, bij naderinzien was 15 lira ook wel goed. Dus dacht Kim dan kan 10 ook wel. Dit was niet mogelijk...12 wel maar als we er 2 zouden kopen dan was 20 lira wel goed. Hij moest er dus echt gewoon vanaf. Het is nog wel een beetje uitproberen hoe dat ding nou werkt want toen we hem voor het eerst gebruikte was het nou niet echt bepaald lekker

Maandag was Kim haar laatste avond en zijn we nog uit eten geweest bij ally's. Daarna nog even naar Alanya waar Ali z'n eerst mcflurry eet (niet normaal) en Kim nog even een starbucks koffie haalt. Daar hebben we nog even gezeten en zijn toen maar weer naar huis gegaan omdat Kim al om 6 uur werd opgehaald om naar het vliegveld te gaan.

Ali was dinsdag vrij dus uitslapen zat er voor hem niet in. Toen we om 6 uur naar het hotel liepen waar Kim verbleef zat de simit meneer al te wachten op klanten... is niet normaal zo vroeg. Maar omdat we er toch liepen hebben we ze maar meteen mee genomen voor het ontbijt

Later die dag zijn we naar Ali z'n ouders gegaan waar we ook zijn blijven eten (rijst met kip want meer lust ik natuurlijk niet) Ook zijn we naar het strand gegaan en hebben Ali en ik als kleine kinderen schelpen gezocht om heel decoratief op een schaaltje neer te leggen . Nou ik heb die dingen 5 keer gewassen en nog stinken ze naar een soort zeik lucht. Geen decoratieve schelpjes voor mij in ieder geval

Ik zou z'n moeder haar haar knippen maar was mijn schaar vergeten dus zijn we zaterdag terug gegaan. Eenmaal geknipt kwam er van alles op tafel. Fruit, chips en een of ander oudbakke brood achtig iets wat je in de thee moet dopen, maar omdat ik dit niet lust werd dit in heet water gedaan , en daarna in de suiker gedoopt . Gatverdamme net zo'n koekje wat door een baby is ondergekwijlt en dat dan moet worden opgegeten door een volwassene. Ik heb het overleeft en ik leef nog , maar dat komt omdat ik , hoe onbeleefd het misschien is, het niet heb opgegeten.

Ali wilde graag een keer bij z'n ouders slapen , dus Ali dinsdag vrij wij daar maandag heen... Toen we eenmaal weg wilde gaan ging het plenzen en stormen, nou sorry maar dan ga ik natuurlijk niet in zo'n huis zitten. Dinsdag zijn we wel voor het ontbijt daar naartoe gegaan. Dit wordt heel uitgebreid gegaan. Met een salade, verschillende soorten brood en broodjes, een of ander groente gedoetje met een ei erdoorheen en zelfs patat. Heel normaal om patat bij je ontbijt te eten maar dan geen mayonaise erbij want het is wel het ontbijt he... er zijn dingen die ik hier geloof ik nooit ga begrijpen.

Later die dag zijn we naar Alanya gegaan. Ceren was er ook dus die ging ook mee. Mijn haar moest geknipt worden dus opzoek naar een kapper. Ik had er al een gezien waar ik het wel aan drufde dus ben daar maar naar binnen gestapt. Eerst ging hij met een mesje aan de slag dus ik werd een beetje bang dus heb vriendelijk gevraag wat hij van plan was en ik denk dat hij aan mijn gezicht zag dat ik dat mesje niet zo zag zitten want hij zou de rest gewoon gaan knippen. Ook heb ik nadrukkelijk gezegd: maak mijn kruin alsjeblieft niet te kort... nee dat zou meneer niet doen, nou ik denk dat Agnes (mijn oude werkgeefster) hier maar trainingen moet gaan geven want weer , voor de 2de keer(en ik ben hier pas 2 keer geknipt), is mijn kruin te kort. Maar ja 30 lira voor wassen knippen fohnen, geen geld. Bij het afrekenen keek ik op de prijs lijst en als ik daar alleen binnen had gekomen had ik 50 lira moeten betalen, nog geen geld maar het gaat om het idee.

Nu is er het slachtfeest, wat een feest ... Ik zag een man lopen met zo'n beest , en nou weet bijna iedereen wel dat ik geen dieren liefhebster ben maar hij trok dat beest aan z'n horentjes naar voren als hij niet wilde lopen en als hij dan nog niet wilde lopen kreeg hij of een klap met een tak en een klap met z'n hand, sporen niet hoog. Zo zielig. Ik was in staat om naar beneden te lopen die vent bij z'n oor te pakken en die tak uit zijn hand te rukken en dan te zeggen dat hij moest lopen en hem zo hard aan 'n oor trekken en hen slaan met die tak, dat hij spontaan dat beest los zou laten zodat die misschien nog een beetje langer zou leven. Maar ik had het idee dat het niet zo'n goed plan was als ik dan alleen even ging doen aangezien die meneer waarschijnlijk zo'n 600 lira heeft betaald voor dat beest. En dan moet je hem nog zelf dood maken ook. Nou traditie mag traditie zijn maar ik vind het niet gezond. Ali zei eerst ook dat wij naar zijn ouders gingen om daar bij te zijn, ik ben blij dat hij tot 9 uur moet werken. Het ergste vind ik nog dat we vrijdag gaan bbq'en dus ik hoop dat het gewoon kip is want anders hoef ik niet te eten.

Verder heb ik deze week niet veel gedaan, veel gelezen , Turks geleerd en geinternet. Misschien had ik toch beter internet thuis kunnen hebben want volgens mij denkt die man daar dat ik geen leven heb aangezien ik er zo vaak zit

.

Ik zal de volgende keer laten weten of mijn mening over het slachtfeest is veranderd

blog van mijn moeder en ron

Net zoals verleden keer, vroeg Karin nu ook Ma en Ron willen jullie ook een verslag maken?Jullie beleven het toch op een andere manier dan ik, dus vandaar onze verhalen.

Vrijdag 21 september 2012 vertrokken wij pas laat, rond half vijf van Schiphol en kwamen rond half tien aan in Gazispaza een vliegveld nog geen half uurtje rijden van Karin en Ali hun appartement. Daar aangekomen stonden ze al te wachten op ons en het was een leuk weerzien met Ali en natuurlijk mijn dochter en zus. Met de taxi naar hun huisje gereden en na te hebben gepraat en wat te hebben gedronken zijn we ons mandje maar eens op gaan zoeken. Jeetje, als ik daar nog aan terug denk, krijgen we nog pijn in onze benen, rug en kont. De veren stonden er in, maar na een paar nachten hebben we maar een dekbed erover gelegd toen ging het eningszins.

Zaterdag, ja natuurlijk, na van het uitzicht genoten te hebben, zijn we naar de bazaar gegaan met zijn vieren, want Ali was deze dag vrij. Ron die keek zijn ogen uit en wilde van alles kopen .We hebben elk kraampje gehad tot groot verdriet van Ali, nou zei Karin 'normaal doet hij dat niet hoor, maar omdat Ma het leuk vind doet hij het' , wat een respect hé hahaha. Groenten, fruit aardappelen en nog veel meer lekkers gekocht. Daarna nog even boodschappen gedaan bij de BIM(supermarkt). Toen toch wel dorst gekregen en zijn we iets gaan drinken bij een vrouw uit Den Haag, die daar een Nederlands restaurant heeft en gelijk een tafeltje besproken om die vrijdag daarop te gaan eten, want ze heeft van die lekkere pindasaus volgens Karin. 's Avonds kwamen Ali zijn vader, moeder en zus Céren en hadden kippepootjes bij zich. Die Ceren samen met Ali, die ook rijst kookte, vol verbazing van zijn zus, want dit deed hij thuis niet maar Ali kookt lekkere rijst dus waarom niet zei Karin.Voor zijn ouders en Ali had ik het boekje meegenomen van Schiedammers die met Turken getrouwd waren. Dat was pas 14 september uitgekomen en kreeg ik van mijn vriendin Anja. Daarin staan allerlei verschillen tussen ons. Het staat zowel in het Turks als in het Nederlands geschreven en hoop dat ze t lezen, want dan zien ze waarom wij sommige dingen vreemd of anders doen en zo ook andersom. Ceren vond het wel een heel leuk boekje en zou het lezen. Ali zijn vader vond Ron maar een moeilijke naam en noemde hem op een gegeven ogenblik maar Mehmet. Ja zei ik'dan noem ik Ali wel Arie. Daar moest hij vreselijk om lachen. Even probeerde hij Ron te koppelen aan zijn dochtert Ceren, maar daar moest Ron niets van weten en liet gauw een foto van een meisje zien, dus dat was over. Was een leuke avond, maar ja doordat we elkaar niet verstaan is het een beetje moeizaam. Dus bedacht ik me de dag erna, ik moet iets doen met zijn moeder, zodat je een beetje contact krijg. Ik zei tegen Ali 'ik zou wel die gevulde wijnbladeren een keertje met je moeder willen maken', dat zou hij regelen.

Zondags na een uitgebreid ontbijt, zoals elke ochtend, van verse broodjes en simets, lekker naar het strand geweest. Lekker dichtbij. Appartement uit, straat oversteken, straatje door, grote weg over naar beneden en daar was een geweldige strandtent met bedjes en een heel vriendelijk meneertje. We hebben er zowat elke dag wel wat uurtjes vertoefd. Helaas moest Ali veel werken, zo ook deze dag. 's Avonds nog een sex on the beach gedronken en Ron een Long Island. Ali gebeld dat hij na zijn werk nog even gezellig iets kwam drinken, maar die jongen was te moe daarvoor. Toen wij thuis kwamen had hij wel heel romantisch waxinelichtjes neergezet in vorm van een hart. Lief toch, welke Nederlandse man is nou zo romantisch?

Maandag heeft Ron een mountainbike gehuurd en is, na eerst een lekke band gemaakt te hebben een eind gaan fietsen. Hij kwam hier al gauw van terug, want het was in de bergen heel erg stijl. Toch wel een paar keer gedaan die week.

Dinsdag weer naar een andere bazaar geweest , onderweg een heerlijke pide gegeten en onze ogen uit gekeken naar de bouwvallige woningen die tussen mooie woningen stonden. 's Avonds uit wezen eten bij 't restaurant aan de overkant, Ally's, Ron had daar lamskoteletjes nou het was dat hij de botjes niet op kon eten, maar het smaakte goed en we besloten om daar, voor zo weinig geld wel meerdere keren te gaan eten.

Woensdag na een dagje strand, zijn we 's avonds met zijn vieren waterpijp gaan roken. Kan je vertellen dat, dat een heel leuke ervaring was. Zo dat ik dacht, ik koop er zelf ook een. Maar ja, zoals sangria smaakt in Spanje, smaakt dat in Turkije lekker en niet als je weer thuis bent. Dus toch maar geen waterpijp gekocht.

Zoals Karin al schreef hebben we veel dingen gedaan, naar Alanya geweest, drukke stad, net als Rotterdam. Om de hitte even kwijt te zijn naar een overdekt, met airco, winkelcentrum geweest. Verder veel gegeten. gedronken en gesnoept allemaal errreeeegggg vervelend, maar zoooo lekker.

In die week zijn we ook nog bij Ali zijn vader en moeder geweest met een Dolmusbusje. Karin was hier tot op heden ook nog niet geweest. Ze wonen niet zo ver bij hun vandaan in een huisje, in het land, tussen de paprika's, bananen en ander gewas. Heel makkelijk als je groenten nodig heb of fruit noem maar op, ze verbouwen het.Het had drie kamertjes en een keuken, met twee grote vriezers, tjokvol met groenten en andere zooi. De kamer had twee banken van hout met een kleedje erover, een golfplaten dak en veel om af te stoffen was er niet. Vol trots liet ze alles zien. Die avond hebben we daar gegeten en volgens mij bij hoge uitzondering werden er borden op een campingtafeltje gezet. Maar ze kan erg lekker koken. Deze avond heeft ze mij ook gevulde wijnbladeren leren maken. Kreeg papier en pen in mijn handen en schrijven maar. Zo hadden we toch een soort van kontakt. Later op de avond, zaten Ron en de rest een video te kijken en ik maar denken, goh die bruiloft wil ik ook wel eens zien, allemaal vrolijke muziek. Dus na afloop van het maken van de wijnbladeren zei Ali zijn moeder, 'kom mee kijken', maar dan in het turks hé. Nee wat denk je, zitten ze heel vrolijk de besnijdenis van Ali te kijken toen hij 3 jaar oud was. brrrrrrrr. Te belachelijk, onsteriel zonder handschoenen op een houten tafeltje in een feestzaal. Hij janken, ja wat wil je, Ron kreeg er de koude rillingen van en voelde het volgens mij bij zichzelf. Maar ja, zo is dat daar. Karin moest nodig plassen, maar zoals zij dat kan zeggen, hield dat spontaan op. Het is gewoon een gat waarin ik moest mikken. Het was een hele ervaring, maar wel leuk om eens gezien te hebben.

O ja, we hebben ook nog een hamman gedaan en ons een aantal keren laten masseren, heerlijk. Het kost er haast niets en je knapt er lekker van op.Vrijdagsavonds bij dat Nederlandse restaurant gegeten, die vrouw die zong....niet heel geweldig, het eten viel mij en Ron ook wat tegen en zooooo Hollands. Nee geef mij maar landswijs landseer. Want Nederlanders zijn toch ook echt Nederlands hoor.

De 2e zaterdag weer naar de bazaar en werd Ron spontaan koopziek, hij heeft van onderbroek tot t-shirt gekocht en maar hopen dat hij niet werd aangehouden bij de douane op de terugweg. In die week ook nog naar de Dimcay geweest een rivier waar je heerlijk kon loungen, weer eten en drinken en lekker ontspannen. Als je het warm kreeg kon je daar met je voeten in bengelen, maar dat water was zoooo koud, dat wij dat niet hebben gedaan.Ron is in de tweede week een quat gaan huren en is er alleen op uit getrokken, de bergen in. Die kwam met geweldige verhalen en foto's thuis wat hij allemaal niet gezien had. Hij had er zo van genoten dat hij in diezelfde week er nog maar een gehuurd had. In die week was ook de temperatuur een paar graden gedaald (2 of 3) en hebben we een vreselijk mooi onweer gehad, leek net oud en nieuw, en een regen en wind. Dat kan daar dus ook. Helaas ging ons slaapkamerraam niet dicht en had ik er pas te laat erg in dat mijn bed ,mijn hoofeind onder dat raam stond...... ja je raad het al, zeikwater nat. Alles was gelukkig al weer snel droog en hebben we het raam met plakband en tape dicht geplakt en ben ik met mjn hoofd aan t voeteneind gaan liggen, had ik dat nou maar eerder gedaan die plek was nog niet zo beslapen en lag veel lekkerder. Die week zijn we veel naar 't strand geweest, meneertje wist het al, bedje niet zo vlakbij het water, water om te drinken....en ook nog iets om te eten misschien? Hij bakte spontaan patatjes voor ons en bakte tosti. Karin vond hem wel iets voor mij en zij dat ik alleen was, nou hij wilde wel met me foxtrotten 's avonds, helaas voor hem ik niet hahahah.

Ali zijn ouders zijn ook nog een keer bij ons geweest om te eten, Ali had van zijn chef vis gekregen die zijn vader zou bakken, dat kan hij overigens heerlijk. Ik had een aardappelschotel gemaakt en salade. Vooraf had ik kruidenboter gemaakt, kennen ze niet in Turkije, ze zouden er rond half zeven zijn, maar wie er kwamen geen ouders van Ali. Dus hij bellen met zijn vader, zat hij bij de kapper zijn haar in de gel te zetten, maar ze kwamen nog wel hoor. Tegen achten waren ze er, was zowat aan de tafelpoot begonnen. Hij had al gebakken vis bij hem en de vis van Ali zijn chef hebben Ali en Ron samen staan te bakken. Daarna nog een spelletje Okay gespeeld, Ali en Ron waren een partij en Ali zijn vader en Karin. Zijn moeder en ik zaten er maar zo bij, hoewel Ali zijn moeder op Ali zijn hand was en gewoon mee zat te spelen en de blokjes verraadde. Maar was wederom een leuke avond waarbij je dan toch nader, doormiddel van gebaren, tot elkaar komt.

De laatste zaterdag, mijn nageltjes een french manicure gegeven en nog naar de bazaar geweest om onze laatste lira's uit te geven. Zelf nog een leuke tas gekocht en een armband en Ron nog een pet en een overhemd. We zouden daarna nog even naar het strand gaan, maar de lucht betrok en het ging wederom stevig waaien, regenen en onweren. Tot 5x toe viel het licht uit en Karin maar lachen. Het is nu pas oktober, hoe moet dat als het december is. Helaas was onze vakantie alweer om en die van Kim, Karin haar vriendin, begon. Zij kwam in dit takkeweer aan en wij maar zeggen 'wij hebben 14 dagen mooi weer gehad hoor'. We hebben een geweldige vakantie gehad en ik vond het heel bijzonder dat ik met mijn twee kinders vakantie had. Eigenlijk drie, want Ali hoort er toch ook bij, op de valreep vroeg hij Karin hoe hij mij nou moest noemen, Anja, mam of Anne. Nou zei Karin ´vraag het haarzelf lekker. Ja, Anja wil ik ook niet hebben van mijn eigen kinderen, Anne is voor zijn moeder dus dan maar mam. Maar als hij dit zei moest hij wel lachen en vond het wel vreemd, maar alles went.

Wij zaten te wachten op de taxi, toen Kim arriveerde, zij is met ons weer meegereden naar het vliegveld Gazispasa en toen begon ook voor haar eindelijk de vakantie. Zou het leuk vinden als zij ook een verslag maakt en hier opzet.

2 weken in 1

Nou ik heb dus de hele dag voor niks binnen gezeten. De doos kwam pas op vrijdag ipv woensdag. Ik helemaal blij , zegt die meneer dood leuk : dan krijg ik nog 86 lira van u. Pardon ... alsof ik even 86 lira zo heb liggen . Hij was wel zo aardig om me vertellen dat ik hem ook gewoon bij het postkantoor kon ophalen. Gelukkig is dat niet zo heel ver. Die doos was 18 kilo, die man spoort ook niet hoog. Hij mag blij wezen dat het eerste huis niet door ging want dan zaten we op de 5de verdieping zonder lift :P Ali moest gewoon werken dus die kon niet mee ,dus heb ik maar even aan Tabitha haar man gevraagd of hij een beetje sterk was en of hij me kon helpen. Of iig ik vroeg het aan Tabitha en zij zei hij doet het wel (hij had geen keus ) Hij heeft ook meteen gevraagd waarom ik die 86 lira moest betalen en dat was dus de invoerbelasting. Fijn dat dat van te voren even vermeld wordt...

Op vrijdag kwamen mijn moeder en broer aan en ging Tabitha weer terug naar Nederland. Een soort van wisseling van de wacht

Het is toch wel fijn om op het vliegveld van Alanya zelf te vliegen, binnen 30 minuten waren we bij ons appartement . Het is alleen jammer dat je dan minder ziet als wanneer je vanaf Antalya vliegt.

De afgelopen 2 weken hebben we zo veel gedaan dat ik het allemaal niet meer weet. We zijn in ieder geval veel naar het stand geweest. Veel gewinkeld en hebben veel gegeten.

Zaterdag zijn we naar de bazar geweest. We hebben ieder kraampje gezien, iets waar Ali een hekel aan heeft maar omdat mijn moeder het wilde vond hij het opeens een stuk minder erg... toch makkelijk als ik iets wil zeg ik mijn moeder wil het en dan doet hij het wel

Ron heeft van alles gekocht dus zijn koffer had al bijna overgewicht. S'avonds zijn Ali zijn ouders en Ceren komen eten. Ali zijn vader vond Ron maar een moeilijke naam dus werd hij gedoopt tot Mehmet Ali heeft de rijst gemaakt (want dat kan hij zooo goed en ik niet ... (A)) In het begin dat ik hier was had ik al tegen hem gezegd als ik nou de pannenkoeken maak en jij de rijst want als jij de rijst maakt is het veel lekkerder. Pas na 3 weken zegt hij, ja jij maakt maar 1 keer per maand pannenkoeken en ik 2 keer per week rijst... Iets waar ik natuurlijk al lang over na had gedacht maar ja hij mag ook wel wat doen natuurlijk.

Wij zijn veel avonden bij Ally's (een restaurant tegenover ons) wat gaan eten of wat gaan drinken. En dan meestal cocktails natuurlijk

Mijn moeder en ik namen allebei een seks on the beach. Komt er zo'n jongen aan van 23 die tegen mijn moeder zegt 1 seks on the bed ? waarop zij antwoorde , nou seks on the beach is ook wel goed hoor . Hij wist niet meer waar hij moest kijken want hier is dat helemaal niet normaal geloof ik dat een vrouw op zoiets antwoord Ook hebben we waterpijp gerookt daar , foto's volgen

Ook zijn we natuurlijk even lekker naar de hamam geweest. Want je wordt toch bruiner als je daarna de zon in gaat en de kleur blijft langer zitten... nou ik ben niet veel bruiner geworden na al die dagen op het strand te hebben gelegen. Die mensen daar worden geloof ik best gelukkig van ons want na die hamam heeft Ron nog 2 afspraken gemaakt voor een massage , mijn moeder en ik ook. Ze gaat nog een keer naar de beauty salon daar. Ik ben ook nog even naar die salon gegaan waar ik kon werken, nou daar zat Hakan, een gladjakkerturk. Het eerst wat hij zei was ow hey , wat was je naam ook al weer , je ze heeft hier een maand gewerkt... De kapper en schoonheidsspecialiste waren weg en er stond nou een chagrijnig mens die daar echt alleen stond om haar geld te verdienen en dat geloof ik liever ook niet had gedaan

Daar ga ik dus ook niet meer heen. De kapper die bij miss julia werkte, werkt nu bij de salon van de hamam dus ga ik voortaan wel daar heen.

In Alanya centrum kan je bij de haven van die boottochten maken. We hadden er wel over na gedacht om het te doen dus dan ga je even informatie vragen. Nou je hoeft zelf nergens heen te lopen , ze lopen je zelf wel achterna . Er was er zelfs een die eerst zei dat zijn vrouw uit enschede kwam en vroeg daarna of hij mijn vader mocht worden , hoe bedoel je opdringerig...

Zaterdag hebben we bij Ali z'n ouders gegeten. Ik heb ook voor het eerst hun huis gezien. Dit waarschijnlijk omdat ik altijd mijn mening meteen zeg en niet eerst verder nadenk. Het is namelijk een huis waarvan ik heb gezegd jezus je zal er maar in wonen. Het is een huisje tussen een bananen plantage en hun tuin in. Wat wel handig is als er een salade gemaakt moet worden dan lopen ze gewoon even de tuin in en daar hebben ze dan bijna alles wel staan wat ze nodig hebben. Ik zou er niet willen wonen maar als je goed bent in tuinieren heb je in alles bij de hand. En mijn vader zou het geweldig hebben gevonden alleen was er geen lichtje te bekennen daar , dus hij zou heel snel alles breken waarschijnlijk

Ook was het probleem toen ik moest plassen, er was alleen een gat in de grond dus dan maar niet plassen

Deze weken heeft Ali 7 dagen gewerkt dus het was wel jammer dat hij niet mee kon naar de dim cay. Dit is een rivier waar je een soort picknick plaatsten heb en je kan er zwemmen, als je tegen heel koud water kan. Het was niet gezond zou koud dat het was . Dus we hebben alleen een beetje gehangen, gelezen , en gegeten.

Woensdag avond zijn Ali zijn ouders hier weer komen eten. Ali z'n chef had vis gevangen en z'n vader had vis mee genomen. Dus hebben Ron en Ali die staan bakken. S'avonds hebben we okey gespeeld. Ik weet al van wie Ali het vals spellen hebt , z'n moeder . Die draaide iedere keer het bordje van z'n vader om, of zei dan welke stenen hij had. Z'n vader en ik waren een team en hadden gewonnen, dit niet mede dankzij mij want ik heb geloof ik 1 keer een spelletje uitgespeeld

Donderdag zijn Ron , Ali en ik wezen go-karten, eerst vond Ali het maar niks en wilde hij niet. Ik eigenlijk ook niet maar ik dacht als ik het doe doet hij het ook. Dus wij in zo'n ding. Het leek wel een klein kind , hij vond het helemaal geweldig

Daarna nog even een cocktail bij ally's en de avond was weer afgelopen.

Vrijdag nog even naar het strand maar het ging regenen en onweren. Iets wat al eerder is gebeurd. Tot eind sept. was het goed weer . 1 oktober was er regen , 2 oktober ook en nu weer. Ook de onweer hier is niet normaal. Wel heel mooi, oud en nieuw is er niks bij

Ook zijn we nog even bij ally's gaan eten en daarna weer naar de hamam geweest voor een massage. Of in ieder geval m'n moeder en ron. Ik zit hier nu in het internet café omdat er nog steeds geen spraken is van het krijgen van internet.

Morgen nog 1 dag en dan zit hun vakantie erop. Dan is het de beurt aan kim ,het is echt net de wisseling van de wacht :P Ik zal volgende keer proberen weer wat sneller een verhaal erop te zetten zodat ik nog weet wat ik allemaal heb gedaan

Groetjes

de 2de week

Deze week heb ik echt vakantie gehad , lekker naar het strand geweest. Het enige probleem op het strand hier is dat het niet uit zand bestaat maar uit kleine steentjes. Steentjes die de hele dag in de zon liggen terwijl het zo ongeveer 35 graden is... De eerste keer dat ik met Tabitha naar het strand ging hadden we allebei een veel te kleine handdoek bij ons, dus zijn we maar een hele grote gaan halen met mijn kortingskaart (Ali).Nou waren ze maar 5 euro dus korting was niet echt nodig

ik verbaas me toch iedere keer weer hoe goedkoop de meeste dingen zijn hier zijn . Als je gewoon een beetje normaal boodschappen doet ben je op de markt en in de winkel samen zo'n 70/80 lira kwijt dus ongeveer 35 euro. Moet je in Nederland eens proberen. Wat wel een probleem is als alles zo goedkoop is , dat je dan op de een of andere manier veel koopt. We moesten nog wat dingentjes voor het huis hebben want in dit huis waren minder spullen aanwezig dan in dat andere huis. Maar voor 3 euro heb je een douche matje en voor 5 euro een prullenbak dus dat scheelt weer

Woensdag was Ali vrij en zijn we naar het aqua park van Utopia world gegaan. Normaal mag het personeel er niet komen maar nu mochten ze er 1 dag heen wanneer ze vrij waren. Dus heb ik ook meteen (bijna ) al Ali zijn collega's leren kennen. Beetje jammer dat ik geen bril ophad of lenzen in dus ik weet niet bij welk gezicht welke naam hoort. Wat me op valt is dat wanneer een groep jongens bij elkaar zijn , ze meteen veranderen in jongentjes van hooguit 5 jaar oud

. Mensen kinderen niet normaal , elkaar onderwater duwen, kijken wie er bij het duiken het meeste water op laat spatten en dat precies het zelfde op de glijbaan. We zouden die avond ook nog naar Alanya gaan maar omdat meneer zich zo heeft uitgeleefd kon hij alleen nog maar zeggen : nee ik wil slapen...

De volgende dag ben ik met Tabitha naar alanya gegaan. Beetje jammer dat ik een blaasontsteking had dus iedere 5 minuten moest ik naar de wc , niet echt fijn als je aan het winkelen ben. Toch zijn we er tot de avond gebleven en hebben we daar wat gegeten bij een restaurantje waar Ali ooit heeft gewerkt . We waren 20 lira kwijt, met z'n 2e. Dat voor eten en drinken is natuurlijk bijna niks, moet je bij de mac donald eens proberen

Ook heb ik meteen een (strand)tas gekocht , alle tassen waren maar 15 euro... beetje jammer als je dan verder loopt , er dan een bordje hangt : all bags 12 euro.

Met al dat uiteten gaan enzo moet ik natuurlijk ook gewoon weer gaan sporten. Vlak bij mijn huis zit een sportschool. Ik was er al gaan kijken en vond het eigenlijk niet veel bijzonders maar je moet wat. Eenmaal klaar voor de start wilde ik gaan fietsen. Ik ben niet lang maar ook niet een van de kleinste dus moest die fiets even groter gemaakt worden. Nou daar waren 2 mannen met spierballen en een hoop geweld voor nodig

Daarna de loopband , als ik wilde gaan lopen moest ik dan maar even door geven dan kon bij een verlengsnoer pakken en hem alvast even helemaal klaar zetten... En toen nog eens de crosswalker, die deed het niet... wat een drama. Gelukkig was het een aardige meneer en kreeg ik gewoon mijn geld terug. Nu heb ik een sportschool gevonden die is ongeveer 15 minuten lopen, dus ook wel te doen en daar doet alles het gewoon. Nou scheelt het wel, je zweet al voordat je gaat sporten. Het begint al wanneer je je bed uitkomt, echt te smerig voor worden. Ik hoor van veel mensen dat je er vanzelf aan went , nou ik denk dat ik er in november wel aangewend ben... dan is het hier weer gewoon wat kouder

Het is wel jammer dat Ali zoveel moet werken, want als hij eenmaal thuis komt om 10 uur dan is hij te moe om uit z'n ogen te kijken. Zeker nu de scholen weer begonnen zijn. Hij werkt nu ipv 3 avonden tot 9 uur, 4 avonden. En als ik dan vraag waarom moet je zoveel werken? zegt hij, om geld voor jou te verdienen... dus dan probeert hij mij nog een schuld gevoel aan te praten ook. Niet dat dat hem gaat lukken want mijn tegen antwoord is dan toch echt , nee geld verdienen voor ons samen (A). Het scheelt wel dat Tabitha haar man ook tot laat werkt dus kunnen we elkaar s'avonds gezelschap houden

Ik ben ook blij dat er vlak bij ons huis een internet cafe zit dus dan ga ik af en toe maar daar heen , om gtst te volgen en the voice off holland. Dat laatste is toch 1,5 uur tijdvulling

Ook heb ik al bijna 2 boeken uitgelezen , iets wat me normaal nog niet lukt in 2 maanden. En heb ik op m'n nds een spel helemaal uitgespeeld en ben ik bij de nieuwe poging al weer op de helft. Ook heb ik nu al het huis vaker schoongemaakt dan dat ik in dat andere huis in 3 maanden heb gedaan , het is iig tijdvulling

Ali vind het maar niks dat ik van alles alleen doe als hij aan het werk is, dus toen ik zei dat ik naar een winkelcentrum in de buurt wilde maar niet alleen met zo'n busje wil gaan was hij helemaal blij dat ik eens een keer iets niet alleen deed

Volgens mij weet ik nu wel een beetje hoe die dingen werken maar toch vind ik het maar een drama. Dus ben ik maar samen met Tabitha gegaan, samen staan we sterk zeg maar (en zij weet wel hoe die dingen in z'n werk gaan ). In de avond zijn Maik en Shanon nog even langs gekomen. Dat is een stelletje die we in maart of april hebben leren kennen. Maik z'n ouders wonen hier ook dus waren ze bij hun op bezoek. Daar zat Ali dan tussen 4 Nederlanders, niks begrijpend van wat er gezegd werd dus heb ik geprobeerd van Nederlands naar Engels over te schakelen om eerst een gesprek te voeren en daarna aan Ali uit te leggen wat we nou zeiden

Nu (op woensdag) zit ik te wachten op de doos die ik heb opgestuurd , de doos waar waarschijnlijk een verkeerd adres op stond dus ik ben benieuwd. Op internet stond iig dat hij vandaag aan moest komen dus we gaan het mee maken. Ik ga ook maar alvast beginnen met schoonmaken , dan kan mijn moeder iig niet zeuren als ze hier is

Groetjes Karin

daar is tie dan

Daar ben ik weer , natuurlijk weer vanuit het warme Turkije. Dit keer vloog ik weer met corendon en volgens mij betekend dat vertraging ofzo want na 3 keer de tijd te hebben veranderd ging ik ook nog een uur later dan gepland weg. Eenmaal bij het vliegtuig aangekomen bleek dat ik met transavia vloog. Gelukkig want daar zijn de stoelen wat ruimer en omdat ik ook niet van te voren kon in checken , waren er geen stoelen meer met extra beenruimte. De vlucht zelf ging goed , ik geloof dat ik meer dan de helft van de tijd heb geslapen aangezien ik al om 4 uur m'n bed uit was (niet gezond ) Dit keer vloog ik op Gazipasa , dat is een klein vliegveld in Alanya. En met klein bedoel ik ook echt klein . Je hebt als je binnenkomt rechts zo'n hokje voor een visum en links voor een stempel. Waneer er aan allebei de kanten 10 mensen staan , staat de laatste van de ene rij al met z'n rug tegen de laatste van de andere rij . Koffer halen is ook zo gedaan , dat is namelijk 3 stappen verder . En dan naar buiten , alles bij elkaar hooguit 15 minuten.

Eenmaal mijn koffer gevonden wilde in natuurlijk zo snel mogelijk naar buiten, want daar stond Ali op me te wachten. Eindelijk na 4 maanden waren we weer samen. Gelukkig is de tijd voor mijn idee heel snel gegaan dus heb ik niet het idee gehad dat het 4 maanden was

. Hij was samen met een vriend en die bracht ons naar ons appartement. De reis van vliegveld naar appartement was hooguit 25 minuten. Veel beter dan de 3 uur vanaf Antalya. Ons huisje nu is best groot en op wat mankementen na ook leuk. Wat mij verbaast is dat wanneer ze hier een huis verhuren ze het niet even schoonmaken van te voren Echt te vies voor woorden gewoon. Er zat zelfs schimmel in de koelkast . Eerst dacht ik er nog aan om het schoon te maken maar alleen al het idee dat ik daar iets in zou moeten leggen was al genoeg om gewoon een nieuwe te vragen Ook gaat de wasmachine niet normaal open, die knop is afgebroken maar wat maakt het uit dat doe je gewoon met een lepel, kijk maar , hup en hij's open... sporen niet hoog hier hoor We hebben ook nog geen gas , ook een kleine moeite om dat gewoon even neer te zetten maar niet dus. Dus gister dacht ik dan gebruik ik de oven wel. De oven waar ik 30 minuten over heb moeten doen om het schoon te krijgen... doet het niet dus we krijgen nu een kleine oven erbij. Verder is het een goed huis we hebben 2 balkonnetjes 1 aan de achterkant die zit vast aan onze slaap kamer en 1 aan de zijkant dus rond 3 uur hebben we de zon op het balkon tot 6 dus dan wordt het ook niet zo warm. Ook hebben we een zwembad , hij is niet groot maar als het warm is maakt dat niet uit

De 2dedag dat ik hier was zijn we naar Alanya gegaan om mijn toeristen visum te verlengen. Dit is echter nog niet mogelijk dus moeten we over 2 maanden terug komen. Dus ik hoop maar dat het dan lukt want anders wordt het toch maar 3 maanden. Ook hebben we een Turks nummer voor mij aangevraagd. Maar volgens Ali is bellen naar Nederland daarmee heel duur. Dus dat is ook geen optie

We hebben ook (nog) geen internet in ons appartement . Als het goed hebben we het volgende week ergens maar ik weet het niet zeker.

^{Ali moest donderdag gewoon weer werken , dat is toch weer even raar om dan weer alleen te zijn. En aangezien mijn lieve Ali niet wakker wordt van zijn wekker en ik hem dus bijna het bed uit moet duwen eer dat hij wakker word , was ik dus al om 6.30 wakker. Fijn. Ook moest hij meteen tot 9 uur werken dus was hij pas om 10 uur thuis. Dus ik ben de dag goed begonnen om even te gaan sporten buiten en daarna te gaan zwemmen. De ochtend was in ieder geval al om}

. We hadden nog was dingentjes nodig voor het huis dus die ben ik even gaan halen. Dat winkeltje zit ongeveer 15 minuten van ons huis maar toen ik terug kwam leek het net alsof ik onder de douche had gestaan, zo vies je zweet hier op plekken waarvan je niet eens wist dat het daar kon zweten Ook nog even boodschappen gedaan en toen kon ik weer lekker niks doen. Tabitha (een meisje die hier ook een Turkse lover heeft) kwam even langs. Ze was zelf ook pas aangekomen dus kunnen we mooi leuke dingen samen doen

^{Op vrijdag zijn we lekker samen naar het strand gegaan omdat allebei de mannen moesten werken en s'avonds zijn we bij een Nederlands restaurantje wat gaan eten (aangezien ik nog steeds geen gas had... wat erg :P) dus heb ik natuurlijk saté genomen. De eigenaresse komt is gewoon Nederlandse dus ze laat de pinda saus gewoon even overkomen}

^{Zaterdag zijn we natuurlijk naar de bazar geweest. Het is zo grappig dat sommige mensen je nog herkennen en dan hele verhalen in het Turks gaan vertellen. Nou kan ik al wat meer als toen ik hier in februari was maar opeen gegeven moment houd het toch op zeg maar}

maar zolang je kan zeggen merhaba, nasilsin? ,ben iyiyim, sen nasilsin? , bende iyiyim (hallo , hoe gaat het? met mij gaat het goed en met jou ? met mij gaat het ook goed) vinden ze dat hier al heel leuk , net alsof je zo'n circus dier bent die een kunstje kan . We hebben ook eindelijk gas gekregen. Die meneer zou in de avond komen , dan denk je nou dan kan ik vandaag wel gewoon koken. In de avond is hier een heel groot begrip , dus rond half 9 kwam die meneer ... is toch wel weer iets waar ik aan moet wennen. Op mijn oven zit ik nu (zondag) nog steeds te wachten Ik denk niet dat we nog internet krijgen maar achter het huis zit een internet café en daar betaal je heel weinig dus gtst kan ik gewoon blijven vlogen gelukkig : Volgende keer zal ik wat foto's van ons huis erop zetten.

^{Iyi gunler}

voorlopig laatste blog ...

Daar zat ik dan, in de bus met mijn laptop zonder internet , maar vooral in de bus zonder Ali. Het afscheid nemen viel gelukkig wel mee , waarschijnlijk omdat we allebei weten dat het maar een paar maanden is (ik blijf positief ....). De bus rit terug was een drama , in de taxi werd ik al misselijk en dat is de rest van de bus reis niet minder geworden.

Eenmaal op het vliegveld aan gekomen moet ik inchecken en dus mijn koffer laten wegen. Een beetje spanning had ik wel want bijbetalen doe niemand graag

Het viel mee , 22 kilo en nog wat . ik mocht zo doorlopen .

Ik ben even door zo'n taxfree shop gelopen , maar er liep zo'n opdringerige verkoopster achter me. Ik snap niet waarom ze denken dat dat helpt met de verkoop van hun producten maar ja zal wel aan mij liggen.

Bij de gate aangekomen is het wachten .... En corendon zou corendon niet zijn als er geen vertraging was. Verspilde tijd, ik had nog een uur bij Ali kunnen zijn denk ik dan. Maar dan heb je al die ouders die gaan lopen zeuren... tuurlijk ik het vervelend want nou moet je je kind een uur langer vermaken. Aangezien bijna alle ouder zo gaan lopen zeuren (om het netjes te houden) worden de kinderen ook chagrijnig en gaan ze lopen janken en ook lopen zeuren dat het zoooo lang duurt. Pff daar word je toch moe van. Als je dit alles niet wil hebben moet je zelf met je auto gaan ofzo.

Na 4 uur vliegen kwamen we weer in Rotterdam aan en daar stond mijn familie op me te wachten. En na 5 minuten was ik al weer helemaal gewend. We zijn even naar de Mac donald gegaan want daar was ik al 3 maanden niet geweest. Eenmaal weer thuis aangekomen mijn halve koffer overhoop gehaald en Sandy haar adidas pak gegeven (want dat is iets wat je natuurlijk moet kopen in Turkije

). 's avonds kon in eindelijk weer in mijn eigen bed slapen. En hoe jammer ik het ook vind dat Ali niet meer naast me ligt, mijn eigen bed ligt toch een stuk lekkerder dan dat ding in Turkije.

Inmiddels ben ik al weer een week thuis , de tijd gaat nu nog steeds snel dus die 4 maanden moet ik ook wel weer overleven. In september ga ik weer terug en dan niet voor 3 maanden. Ik ga een verblijfsvergunning aan vragen en we gaan kijken voor een eigen huis. Dus dat wordt veel sparen

Dit was voorlopig mijn laatste blog , maar misschien ga ik in september wel weer verder we zullen zien

Groetjes uit het koude Nederland